.jpg)
നമുക്കിടയിലെ
മൗനത്തിന്റെ
ശിഖരങ്ങൾ
പൂത്തപ്പോഴാണ്‌
ധ്യാനത്തോട്
നീയതിനെ
കൂട്ടിയിണക്കിയത്.
മൗനം തീർത്ത
കണ്ണീർപ്പെയ്ത്തിലാണ്‌
നീയില്ലാതെ ഞാനും
ഞാനില്ലാതെ നീയും
തമ്മിലെത്തിപ്പെടാൻ
കുടകൾ തിരഞ്ഞത്.
നുറുങ്ങിപ്പൊടിയുന്ന
ഹൃദയലിപികളാൽ
മനസ്സാഴങ്ങളിലെ
കടലാരവങ്ങൾ
പരസ്പരമറിയുമ്പോഴും
മൗനം വിരിച്ചിട്ട
നിലാവഴികളിൽ
പൂകൊഴിയും കാലം
കാത്തിരിക്കുന്ന
വെറും മൗനികൾ
നാം രണ്ടു പേർ.
പറയാതെ പറഞ്ഞ വാക്കുകൾ..
ReplyDeleteമൗനം ധ്യാനത്തിലൂടെ വാചാലമാകുമ്പോഴാണല്ലോ കവിത വിരിയുന്നത്..
ജീവിതത്തിന്റെ നുറുങ്ങുചിത്രങ്ങൾ നന്നായിട്ടുണ്ട്..